Δεν ήρθε το επιθυμητό αποτέλεσμα χθες απέναντι στους λιμανίσιους,αλλά παρόλα αυτά η ομάδα μας έδειξε ένα πολύ καλό πρόσωπο χάνοντας ευκαιρίες να προηγηθεί αλλά και να ισοφαρίσει στο τέλος.
Φυσικά και δεν πρόκειται να πανηγυρίσει κανείς φίλαθλος-οπαδός του Παναθηναϊκού μία ήττα και δη σε αιώνιο ντέρμπι,αλλά αξίζουν πολλά ΜΠΡΑΒΟ στους παίκτες,καθώς η προσπάθεια τους ήταν συγκλονιστική.
Είχαν ατελείωτο πάθος μες το γήπεδο,έβαζαν τα πόδια τους στην φωτιά,προσπάθησαν να παίξουν ποδόσφαιρο,έβγαλαν φάσεις και αν μας ήθελε λίγο η τύχη θα είχαμε προηγηθεί με πολλές πιθανότητες να κερδίσουμε τον αγώνα.
Ατομικά θέλω να σταθώ στον Μέντες Ντα Σίλβα που για να πω την αμαρτία μου δεν περίμενα να κάνει τέτοια επιβλητική εμφάνιση και ελπίζω να συνεχίσει έτσι.
Επίσης ο Ρισβάνης έπαιξε σαν έμπειρος παίκτης δικαιώνοντας όσους ανθρώπους τον πίστευαν,ενώ και ο έτερος μικρός της άμυνας ("Τριάντα") τα έκανε όλα τέλεια εκτός την φάση του γκολ.
Πάντως η κίνηση του Αναστασίου ήταν λάθος μετά το τέλος του ματς,καθώς έτσι μόνο την ψυχολογία κατάφερε να του ρίξει και όχι να του κτίσει νοοτροπία νικητή.
Βέβαια το κατάλαβε και ο ίδιος έγκαιρα και το θέμα λύθηκε όπως φάνηκε και από τις τηλεοπτικές κάμερες.
Εγώ είμαι σίγουρος ότι ο νεαρός αμυντικός θα συνεχίσει τις καλές εμφανίσεις εκμηδενίζοντας αυτά τα λάθη απειρίας και θα αποτελέσει κεφάλαιο για την ομάδα.
Κλείνοντας με την προσωπική αναφορά σε παίκτες,θέλω να πω ότι με εξέπληξε ευχάριστα ο Νάνο,ο οποίος έκανε μακράν το καλύτερο παιχνίδι του στην έως τώρα παρουσία του στην ομάδα,όντας πανταχού παρών στην αριστερή πλευρά του γηπέδου.
Όσον αφορά τους απέναντι,έδειξαν ότι στα ίσια δεν μπορούν και παρά την προστασία του διαιτητή(που ΔΕΝ αλλοίωσε φυσικά το αποτέλεσμα)δεν κατόρθωσαν σε κανένα σημείο να επιβάλουν τον ρυθμό τους,τιμωρώντας όμως μία στιγμή αδράνειας μας για να πάρουν το ματς.
Αφήνω τα αγωνιστικά για να αναφερθώ στον κόσμο,δηλώνοντας ανακουφισμένος που τελείωσε σχετικά ομαλά το χθεσινό παιχνίδι.
Ο κόσμος με βάση τα στάνταρ του Έλληνα φιλάθλου ήταν άψογος (βλέπε δηλώσεις γαυρο-Μώραλη) και δεν καταδίκασε την ομάδα του,αρνούμενος να πιαστεί σαν το ποντίκι μες την φάκα των Ολυμπιακών που ήθελαν την οριστική εξόντωση μας.
Να ολοκληρώσω το κείμενο μου με την εξής διαπίστωση:
αποδείχθηκε πως στον αγωνιστικό χώρο,ακόμα και έτσι μας φοβούνται(που να είχαμε και διοίκηση της προκοπής)!
Συνεχίζουμε λοιπόν να στηρίζουμε την ομάδα (ελπίζοντας να μην βαρέσει οικονομικά κανόνι) με την ελπίδα να βρεθεί κάποιος άνθρωπος που θα ξανακάνει τον Παναθηναϊκό κυρίαρχο σε Ελλάδα,υπολογίσιμο μέγεθος σε Ευρώπη,φερέγγυο οικονομικά και ισχυρό διοικητικά (όπως το μπάσκετ ένα πράγμα).
ΥΓ: Στο γυναικείο βόλεϊ κάναμε και δεύτερη ήττα,αυτή την φορά απέναντι στην ΑΕΚ.
Τα 2 από τα 3 σετ του αγώνα τα χάσαμε μέσα από τα χέρια μας.
Η ομάδα είναι νέα,θα μάθει από τα λάθη της και όταν μπει η Τσίμα σε φουλ ρυθμούς (είχε πέρυσι σοβαρό τραυματισμό) θα ανακάμψουμε για τα καλά.
Φυσικά και δεν συντρέχει κανένας λόγος ανησυχίας,καθώς οι 2 ήττες μας έγιναν με ομάδες που είναι φαβορί για τις 3 πρώτες θέσεις!
Όχι λοιπόν στην κινδυνολογία.
Παύλος Γαβαλάς
Είχαν ατελείωτο πάθος μες το γήπεδο,έβαζαν τα πόδια τους στην φωτιά,προσπάθησαν να παίξουν ποδόσφαιρο,έβγαλαν φάσεις και αν μας ήθελε λίγο η τύχη θα είχαμε προηγηθεί με πολλές πιθανότητες να κερδίσουμε τον αγώνα.
Ατομικά θέλω να σταθώ στον Μέντες Ντα Σίλβα που για να πω την αμαρτία μου δεν περίμενα να κάνει τέτοια επιβλητική εμφάνιση και ελπίζω να συνεχίσει έτσι.
Επίσης ο Ρισβάνης έπαιξε σαν έμπειρος παίκτης δικαιώνοντας όσους ανθρώπους τον πίστευαν,ενώ και ο έτερος μικρός της άμυνας ("Τριάντα") τα έκανε όλα τέλεια εκτός την φάση του γκολ.
Πάντως η κίνηση του Αναστασίου ήταν λάθος μετά το τέλος του ματς,καθώς έτσι μόνο την ψυχολογία κατάφερε να του ρίξει και όχι να του κτίσει νοοτροπία νικητή.
Βέβαια το κατάλαβε και ο ίδιος έγκαιρα και το θέμα λύθηκε όπως φάνηκε και από τις τηλεοπτικές κάμερες.
Εγώ είμαι σίγουρος ότι ο νεαρός αμυντικός θα συνεχίσει τις καλές εμφανίσεις εκμηδενίζοντας αυτά τα λάθη απειρίας και θα αποτελέσει κεφάλαιο για την ομάδα.
Κλείνοντας με την προσωπική αναφορά σε παίκτες,θέλω να πω ότι με εξέπληξε ευχάριστα ο Νάνο,ο οποίος έκανε μακράν το καλύτερο παιχνίδι του στην έως τώρα παρουσία του στην ομάδα,όντας πανταχού παρών στην αριστερή πλευρά του γηπέδου.
Όσον αφορά τους απέναντι,έδειξαν ότι στα ίσια δεν μπορούν και παρά την προστασία του διαιτητή(που ΔΕΝ αλλοίωσε φυσικά το αποτέλεσμα)δεν κατόρθωσαν σε κανένα σημείο να επιβάλουν τον ρυθμό τους,τιμωρώντας όμως μία στιγμή αδράνειας μας για να πάρουν το ματς.
Αφήνω τα αγωνιστικά για να αναφερθώ στον κόσμο,δηλώνοντας ανακουφισμένος που τελείωσε σχετικά ομαλά το χθεσινό παιχνίδι.
Ο κόσμος με βάση τα στάνταρ του Έλληνα φιλάθλου ήταν άψογος (βλέπε δηλώσεις γαυρο-Μώραλη) και δεν καταδίκασε την ομάδα του,αρνούμενος να πιαστεί σαν το ποντίκι μες την φάκα των Ολυμπιακών που ήθελαν την οριστική εξόντωση μας.
Να ολοκληρώσω το κείμενο μου με την εξής διαπίστωση:
αποδείχθηκε πως στον αγωνιστικό χώρο,ακόμα και έτσι μας φοβούνται(που να είχαμε και διοίκηση της προκοπής)!
Συνεχίζουμε λοιπόν να στηρίζουμε την ομάδα (ελπίζοντας να μην βαρέσει οικονομικά κανόνι) με την ελπίδα να βρεθεί κάποιος άνθρωπος που θα ξανακάνει τον Παναθηναϊκό κυρίαρχο σε Ελλάδα,υπολογίσιμο μέγεθος σε Ευρώπη,φερέγγυο οικονομικά και ισχυρό διοικητικά (όπως το μπάσκετ ένα πράγμα).
ΥΓ: Στο γυναικείο βόλεϊ κάναμε και δεύτερη ήττα,αυτή την φορά απέναντι στην ΑΕΚ.
Τα 2 από τα 3 σετ του αγώνα τα χάσαμε μέσα από τα χέρια μας.
Η ομάδα είναι νέα,θα μάθει από τα λάθη της και όταν μπει η Τσίμα σε φουλ ρυθμούς (είχε πέρυσι σοβαρό τραυματισμό) θα ανακάμψουμε για τα καλά.
Φυσικά και δεν συντρέχει κανένας λόγος ανησυχίας,καθώς οι 2 ήττες μας έγιναν με ομάδες που είναι φαβορί για τις 3 πρώτες θέσεις!
Όχι λοιπόν στην κινδυνολογία.
Παύλος Γαβαλάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου