Το τμήμα βόλεϊ ολοκλήρωσε τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις στην ελληνική volleyleague με την άνετη κατάκτηση της τρίτης θέσης. Πλέον, με δύο νίκες νίκες στα προημιτελικά απέναντι στην Κηφισιά, εκτός από την πρόκριση στα ημιτελικά θα εξασφαλίσει και την τρίτη θέση στην τελική κατάταξη του πρωταθλήματος. Όπως φάνηκε και στο τελευταίο παιχνίδι του πρωταθλήματος, ο Παναθηναϊκός μπήκε απλά για να κερδίσει το ματς, χωρίς να τον ενδιαφέρει το ποια ομάδα θα αντιμετωπίσει στα προημιτελικά. Άλλωστε, αγωνιστικά είναι καλύτερος από όλες τις ομάδες που βρίσκονται από κάτω του, χωρίς αυτό να σημαίνει πως η Κηφισιά -που θα είναι ο αντίπαλός μας- έχει κακή ομάδα. Αντιθέτως, έχει καλούς και έμπειρους παίκτες, όπως και βάθος πάγκου, όμως ο σοβαρός Παναθηναϊκός δεν έχει να φοβάται κάτι.
Ένα άλλο ζήτημα στο οποίο θα ήθελα να αναφερθώ, είναι η ταυτόχρονη παρουσία στην εξάδα των Ράπτη, Ανδρεόπουλου, Παλαιολόγου, τριών παιδιών δηλαδή που ήταν οι βασικοί πρωταγωνιστές στην κατάκτηση του πανελληνίου πρωταθλήματος εφήβων, γεγονός που δείχνει πως ο Παναθηναϊκός έχει μέλλον. Η ύπαρξη ελληνικού κορμού είναι αυτή που κάνει τη διαφορά όσον αφορά την κατάκτηση των τίτλων, καθώς ξένους αν πληρώσεις και έχει προπονητή που "κόβει" το μάτι του (όπως ο κόουτς Ανδρεόπουλος) μπορείς να βρεις καλούς. Καταλαβαίνεται λοιπόν πως τα παιδιά που προαναφέραμε σε συνδυασμό με τους Ζήση, Πελεκούδα, Πεντίδη αλλά και τον αρχηγό Πανταλέων που παίζει σαν έφηβος συγκροτούν έναν εξαιρετικό ελληνικό κορμό που μας γεμίζει με αισιοδοξία και μας δημιουργεί προσδοκίες για τα επόμενα χρόνια.
Κλείνοντας, θα ήθελα να τονίσω πως η ενδεχόμενη κατάκτηση της τρίτης θέσης φέτος συνιστά επιτυχία, καθώς δεν πρέπει να ξεχνάμε πως πέρυσι βγήκαμε με τα χίλια βάσανα τρίτοι από...το τέλος και αποφύγαμε την ύστατη στιγμή το κάζο του υποβιβασμού. Αυτό το επισημαίνω για μερικούς που μπορεί να πουν "μα δεν πήραμε έναν ή δύο ξένους να κτυπήσουμε πρωτάθλημα", γιατί όλοι θέλουμε τίτλους, αλλά πριν πούμε το οτιδήποτε πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα ρεαλιστικά. Εγώ λοιπόν σαν οπαδός λέω ευτυχώς που έχουμε τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο (και την οικογένειά του τόσα χρόνια) γιατί αλλιώς τα μόνα άρθρα που θα γράφαμε για τον Παναθηναϊκό θα την άρθρα...ιστορίας, διότι ο ερασιτέχνης θα παρέμενε σε πλήρη παρακμή.
ΥΓ1: Αναφερόμενος στην τρίτη θέση δεν σημαίνει πως προδικάζω αποκλεισμό σε περίπτωση που φτάσουμε στα ημιτελικά. Απλά αντικειμενικά οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος μας.
ΥΓ2: Στο μπάσκετ ο Πιτίνο έχει βαλθεί να μας τρελάνει. Μια ομάδα που όλοι την είχαν "τελειωμένη", θα καταφέρει να μπει στην οκτάδα και να αποδείξει πως στον αθλητισμό ποτέ δεν πρέπει να λες ποτέ. Φυσικά τα πράγματα είναι δύσκολα για το κάτι παραπάνω, αλλά η φανέλα μας είναι βαριά και οι παίκτες θα τα δώσουν όλα. Φυσικά περιμένω νταμπλ, όσον αφορά τους εγχώριους τίτλους, καθώς με όλο το σεβασμό προς τις άλλες ομάδες, δεν φαίνεται να έχουμε κάποιο σοβαρό αντίπαλο (είτε από αυτούς που κατεβαίνουν είτε από αυτούς που δεν κατεβαίνουν).
ΥΓ3: Στο ποδόσφαιρο, όπως κάθε χρόνο επί Αλαφούζου, περιμένουμε ένα πράγμα: να τελειώσει απλά η χρόνια...
ΥΓ4: Γυναικείο μπάσκετ και πόλο βαβίζουν ολοταχώς προς την Α1,ενώ το γυναικείο βόλεϊ θα δώσει μάχη μέχρι τέλους με την ΑΕΚ για το δεύτερο εισιτήριο ανόδου (σσ: μόνο με αυτοκτονία θα χάσει την τελευταία αγωνιστική ο ΠΑΟΚ την πρώτη θέση).Ο Παναθηναϊκός λοιπόν επιστρέφει σιγά σιγά στο δρόμο της κανονικότητας με τον Δημήτρη στο τιμόνι.
Παύλος Γαβαλάς
